o kendiliğinden oluyormuş zorla değil

zorla olmuyormuş onu anladım.
artık kendimi ortalara atamıyormuşum. bugün anladım. ne olursa olsun diyemiyormuşum. ya öyle değilse diye sormaya bile halim yokmuş. demekle olmuyormuş: kendini kaptırma, ortalara atma!
bir yığın üzüntüden sonra gelinen nokta.gerçekten içten, gerçekten samimi, zorlamadan. karar bile vermeye gerek kalmadan;onca üzüntüden sonra bunu kendime yapamam diye düşünmeye bile fırsat kalmadan; en sevdiğim de böyle oluvermesi zaten
sakince, kendiliğinden:
içimde sadece sessizce, huzurlu bir boşluk.

karşılaşma 2

otobüs durağında oturuyorum.

-ne o daldın gittin?..(eliyle selam işareti yaptı)

-ha..(siz misiniz der gibi bir ha)

-benim oğlan geldi.

-gözünüz aydın..(ben de bir rahatlamışım sanki her durağa gittiğimde bir muhabbet ediyormuşuz gibi)

-bi zayıfı var. ef ef.

-hmm

-resim. beceremiyor işte(porselen dişlerini farkettim. ben sürekli oturur konumda o da sürekli ayakta olduğundan)

-hep ben yaptım onun resimleri(resim dersi? düşündüm de söylemedim)

-şimdi siz yoksunuz tabi..

-bak mesela şu bina..ben bi baksam çizerim dış hatlarından sonra da cetvelle kenarlarından geçip boyarım.çok şeyler yapardık..şu şişeler var ya..içlerine alçı doldururduk..

-şişe yapardınız

-şişe, bardak yapardık işte..masa yapardım alçıdan sonra bacak yapıp takardım..iş teknik derslerinde

-hala yapıyor musunuz?

-yook canım.

otobüsüm geliyor. görüşürüz diyesim var.

-iyi günler.

karşılaşma 1

belediye durağında oturuyordum.

-öğrenci misin?(bana diyebileceğine ihtimal vermedim) bayan, öğrenci misin?

şaşırdım. -evet..

-benim oğlan da öğrenci, kütahya'da..dört yıllık mı?

-evet. aslında bitirdim, yükseğini yapıyorum.

-sen kurtardın..yani kurtardın sayılır. benim çocuk diyor baba çok zor. öğretmen çok hızlı konuşuyomuş. yazamıyomuş.ders notları da fotokopiden parayla alınıyormuş..bakalım geleyim baba da polislik sınavına gireyim diyor. en iyisi polislik yaw. devlette çalışıyosun oh ekmek elden su gölden..beşiktaş'a mı?

-hı

-geldi senin araba

-peki iyi günler

-iyi günler

yolda düşündüm. ne kadar rahat konuşmaya başladı diye. insan durup dururken herhangi biriyle konuşmaya başlayabilir mi acaba? ben başlayamam. acaba sadece paylaşmak mı istedi çocuğunun derdini aynı dertten müzdarip olma potansiyeli olabilecek bir insanla? ben. bilmiyorum.

belki de sadece sıkılmıştır.