anki eğitim hayatımda en kritik noktadaki adam.karşılaştık.'çok şıksın' dedi hafiften bir soru edasıyla.'yok' dedim, 'dünden..geceden kalma aslında..dün geceden..neyse..'
nasıl bir insanım diyorum. teşekkür et değil mi? sadece 'teşekkürler' yeterli. oysa 'geceden kalma':
iltifat karşısında gerilme ve konuyu geçiştirme, sanki haketmiyormuşçasına bir utanma ve ezilmeyle karışık, 'aslında bugün özel birşey olduğundan değil böyle giyinmem, dün eve gidemedim, üstümde bu kalıverdi' cevap yığınının muhteşem birleşimi.
ey tüm lüzumsuz kelimeler! size diyorum! o dakika dilime üşüşmek zorunda mıydınız ha?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder