Dünya başıma yıkıldı yine bak!

Şu eve her geldiğimde, yatağa her girdiğimde ve hatta yatağı her gördüğümde içim bir huzursuz olmasa. Bir kere. Haksızlık olmasın bu yatakta huzurlu gecelerim de elbet oldu. Bu gece istisna değil. Bir anda kalktın çektin gittin. Aşağıya indim. Bir umut belki bekliyorsundur. Sağa baktım yok derken sola baktım orda telefondasın. Yine suskun yine ağzını bıçak açmıyor. Sıkıldın mı? Sen böyle biraz mahsun ve sıkkın olunca ben bi fena oluyorum. Şimdi bana noluyo? Seni sıkan insan grubunun o anda parçası olmak beni üzen. Ya da sarılıp neyin var diye soramamak belki de içimden nasıl geliyorsa öyle yapamamak. Öylece suskun kalakalmak senin gibi.
Ya benden de sıkılırsan?
Üzerime çöktün yine gece gece. Bir kere de huzurlu yatayım çok mu yahu?