mahrem

çıplak ayağına çorabını giyerken orada olmak. bunu düşünmüştüm, ilk kez önümden doğru paçalarını sıvamış yalın ayak kumsalda yürüyordun.
oradayken de yok gibi olmak yani, onu düşünmüştüm.
dün çıplak ayağına çorabını giyiyordun.üzerinde eşofmanın.üzerimde el örgüsü kazağınla eşofmanın. ordaydım, yok gibi.
bulaşık yıkarken, köpüklü elin dolabın kapağına değdi. çaktırmadan siliverdim elimle. süt ısıtıyorum arkandan önünden dolaşıp, kendimi eğliyorum.konuşuyorum arada. gündelik. bulaşık süngerini tencerenin içinde gezdirmeni izliyorum. bir ayağın halıyı hafiften toplamış altına dizinden hafif bükmüşsün gayri ihtiyari.
dünyanın en ciddi işini yapar gibi önünden doğru uzanıp musluğun altına koyuverdim süt tenceresini. sonra kaşığı da bırakıverdim içine ellerinin arasından.
sanki yıllardır orda, süt ısıtıyorum. sen bulaşıkta.
köpüklü ellerin kaldı aklımda.